Alexis Carrel (1873-1944)

De Franse chirurg, bioloog en anatoom Alexis Carrel (1873-1944) ontving in 1912 de Nobelprijs voor Fysiologie of Geneeskunde. Hij werd onderscheiden voor de resultaten van zijn onderzoek naar de hechting van bloedvaten bij vaatchirurgie en bij transplantatie van weefsels en organen. In 2019 is er aandacht voor zijn overlijden van 75 jaar geleden in Parijs.

Alexis Carrel ontving in 1912 de Nobelprijs voor Fysiologie of Geneeskunde.

De universitaire studie Medicijnen volgde hij aan de Universiteit van Lyon en behaalde daar in 1900 zijn doctorstitel in de medicijnen. Hij ging als arts werken in een ziekenhuis in Lyon en was tevens verbonden aan de universiteit als universitair docent in de vakken anatomie en chirurgie. Vanwege zijn verklaring van een medisch wonder in Lourdes bracht hem in diskrediet.

Hij verliet Frankrijk en reisde naar het Canadese Montreal. Korte tijd daarna kreeg hij een aanstelling op de Universiteit van Chicago en voerde vanaf 1906 onderzoekingen uit op het gebied van wondbehandeling en weefseltransplantatie op het Rockefeller Instituut in Chicago. Van 1914 tot in 1919 was hij weer in Frankrijk voor zijn taken als medicus in het Franse leger in de rang van majoor. In 1939 keerde hij definitief terug in Frankrijk en nam van de regering in Vichy een speciale opdracht aan in de gezondheidszorg.