Andrei Dmitrievich Sakharov (1921-1989)

De Russisch natuurkundige, atoomgeleerde, dissident en politicus Andrei Dmitrievich Sakharov (1921-1989) werd in de Tweede Wereldoorlog vrijgesteld van de militaire dienstplicht vanwege zijn opvallend talent. Hij wordt gezien als de vader van de Russische waterstofbom en werd in 1975 onderscheiden met de Nobelprijs voor de Vrede, voor zijn strijd voor mensenrechten, ontwapening en de inzet voor een samenwerking tussen alle landen.

Sakharov wordt gezien als de vader van de Russische waterstofbom.

In 1938 startte zijn studie natuurkunde aan de Lomonossow Universiteit in Moskau. Tussen 1942 tot in 1945 was hij ingenieur in een munitiefabriek in Uljanowsk langs de Wolga. In 1947 promoveerde hij in de kernfysica en deed onderzoek op het gebied van kosmische straling. Vanaf 1948 tot in 1968 werkte Sakharov mee aan de opbouw van het sowjetischen kernwapenprogramma in Moskau.

In zijn memoires gaf hij aan ervan overtuigd te zijn dat een nucleair evenwicht de wereld van een volledige verstoring zou kunnen behoeden. Hij was nauw betrokken bij de ontwikkeling van de waterstofbom, die in 1953 tot ontploffing werd gebracht. Vanaf 1955 kwam er bij hem een omdenken over de atoombom op gang. Hij verplaatste zijn dagelijkse activiteiten van de nucleaire wetenschap naar een strijd voor vrede en een veroordeling van oorlogshandelingen. Ook was er een afwijzing van het systeem van ‘politieke gevangenen’. Hij stichtte in 1970 een organisatie voor het versterken en bewaken van de mensenrechten.