Antonius Mathijsen (1805-1878)

Antonius Mathijsen (1805-1878) was een Nederlands militair geneeskundige die internationaal vermaard werd om de uitvinding van het gipsverband. Antonius was de zoon van een chirurgijn. Hij doorliep de Latijnse school in Weert en studeerde voor arts aan de Militair-Geneeskundige School in Utrecht. Vanaf 1828 werkte hij als Officier van gezondheid derde klasse bij het Nederlandse leger. In 1831 nam hij deel aan de Tiendaagse Veldtocht.

In 1837 promoveerde hij in Gießen (Duitsland) in de genees-, heel- en vroedkunde. Als militair arts deed hij dienst in Utrecht, Venlo, Haarlem, Vlissingen, ’s-Hertogenbosch en Breda. In het militair hospitaal van Haarlem bedacht Mathijsen in 1851 dat een verband doordrenkt met gipspoeder en water binnen enkele minuten uithardt en zo een goede stabilisatie van de botbreuk bewerkstelligt. Hij publiceerde de vinding een jaar later onder de titel “Nieuwe wijze van aanwending van het gipsverband bij beenbreuken. Een bijdrage tot de militaire chirurgie”.

Tijdens zijn leven ontving Mathijsen vele internationale eerbewijzen voor zijn uitvinding. In eigen land werd hij onder andere benoemd tot ridder in de Orde van de Eikenkroon en ontving hij na pensionering per Koninklijk Besluit de rang van Luitenant-kolonel (officier van gezondheid eerste klasse) en een speciaal pensioen. Hij overleed in 1878 op 72-jarige leeftijd in de Belgische plaats Hamont. In zowel Budel als Hamont zijn de sporen van Antonius Mathijsen nog zichtbaar.