Bomen van Pythagoras - Jos de Mey (3)

Het blijven voorlopig puur abstracte concepten, zelfs wanneer zij blauwe luchten, groen gras, rode bakstenen en andere, in de ons omringende dagelijkse werkelijkheid voorkomende elementen suggereren. Daarvoor gaat Jos niet zo ver als Magritte ging, die onder de afbeelding van een pijp schreef “ceci n’est pas une pipe”. Jos de Mey geeft aan zich niet te bekommeren om het dogma als zou een schilderij alleen abstract en constructief mogen worden genoemd als alle elementen zich strikt binnen het beeldvlak zouden bevinden, zonder enige suggestie op te wekken naar vóór of achter te willen bewegen.

Het Boek der Bomen - Les Arbres

Afb. 1 Zeer Rationeel opgebouwde etherische Sluierboom, Jos de Mey, 1975; Afb. 2 Als een Lauwerkroon gevlochten Neo-Mondriaanse Appelboom, Jos de Mey, 1975.

Het schilderij is voor De Mey altijd een venster naar een andere werkelijkheid. Kunstenaar Piet Mondriaan negeerde in zijn constructieve werken juist volledig de illusie van diepte. Jos zocht juist bewust naar dit illusionistische fenomeen, het beeldelement van ruimte. In de Boomreeksen heeft hij getracht met de natuur parallellopende constructies te ontwikkelen.

Daardoor zijn de “bomen” dan ook uitbeeldingen van het groeimechanisme waarbij uit een basiselement, het vierkant, twee nieuwe elementen ontstaan die op hun beurt weer twee andere elementen voortbrengen, enz. Deze zich op het platte vlak steeds weer herhalende operatie resulteert op een bepaald moment in een eindstructuur komt dat op een gestileerde boom lijkt. Zijn bomen ontstaan uit een abstract denkmodel, een zichtbaar gemaakt meetkundig axioma: de stelling van Pythagoras. De voortreffelijke publicatie bevat ook bijdragen van kunstvrienden, een biografie en heel veel illustraties. (Wordt vervolgd).

“Het Boek der Bomen”, Jos de Mey, een eigen uitgave van Jos de Mey, 1976, 58 pagina’s, (exemplaar 410/500).