Daniel Bovet (1907-1992)

De Zwitserse-Italiaanse farmacoloog Daniel Bovet (1907-1992) ontving in 1957 de Nobelprijs voor Fysiologie of Geneeskunde voor zijn ontdekking van synthetische medicijnen als antihistaminica, die de activiteiten van biologische amines blokkeren. Bovet deed ook onderzoeken naar de invloed van het uitvoeren van chemotherapie, het gebruik van sulfapreparaten, het orthosympathische zenuwstelsel en de werking van verschillende vergiften.

Daniel Bovet leerde het Esperanto als zijn moedertaal.

Daniel Bovet werd geboren in Zwitserland, leerde het Esperanto als zijn moedertaal en studeerde aan de Universiteit van Genève. Hij studeerde in 1927 af en in 1929 ontving hij zijn doctoraat in de zoölogie en comparatieve anatomie. Van 1929 tot in 1947 was hij werkzaam aan het Pasteur Instituut in Parijs.

In 1947 accepteerde hij een baan aan het Superieur Instituut voor Gezondheid in Rome en werd in 1964 benoemd tot professor aan de Universiteit van Sassari op Sardinië. Tussen 1969 en 1971 was hij hoofd van de Nationale Onderzoeksraad in Rome en in 1971 werd hij benoemd tot professor aan de Universiteit Sapienza Rome. In 1982 ging hij met emeritaat.