De invloed van fotografie bij het kijken naar sculpturen (1)

Sinds de komst van het fenomeen van de fotografie binnen de eerste helft van de 19e eeuw en de bijbehorende fototoestellen en technieken om realistische situaties op de gevoelige plaat vast te leggen, hebben fotografie en beeldende kunst elkaar wederzijds sterk beïnvloed. Beeldhouwkunst was voor de komst van de fotografie één van de creatieve uitdrukkingsvormen van werkelijke situaties of fantasie sculpturen in de wereld van beeldende en vormende kunst.

Ein Bild von Skulptur

Aanvankelijk kozen de allereerste beginnende fotografen veelal sculpturen als te fotograferen motieven, omdat deze onbeweeglijke objecten lange belichtingstijden mogelijk maakten voor het realiseren van scherpe afdrukken. In de begintijd waren sculpturen, beelden en vele andere vaste objecten hulpmiddelen om mogelijkheden van de fotografie te ervaren en vaak te kunnen demonstreren voor verbaasde omstanders en publiek.

Zo brachten uitgevers van losse foto’s en fotoboeken sculpturen, beelden en objecten dichter bij het grote publiek en werden gedrukte fotografische afbeeldingen al snel massaproduct. Bovendien werd het voordeel en eenvoud van archiveren snel ontdekt. Halverwege de 19e eeuw verdrongen fotografische methoden en resultaten als kunstreproducties de posities van kopergravures en houtgravures.

Eind 19e eeuw werd de beschreven kunsthistorie niet meer geïllustreerd door tekeningen, maar kwamen daarvoor fotografische afdrukken in de plaats. In de 20e eeuw nam de productie van fotografische kunstreproducties verder toe en de markt voor kunstboeken met reproducties groeide met grote sprongen. Het fotograferen van sculpturen, beeldhouwwerken en andere vormen van kunstwerken kreeg een stevige invloed op het kijken naar afbeeldingen in gedrukte media en in de huidige digitale wereld op allerlei schermen. (Wordt vervolgd).

ISBN 978-3-8376-4544-6, “Ein Bild von Skulptur”, Karoline Schröder, transcript Verlag, 2018, 322 pagina’s.