Fotograferen in 3dimensies geeft diepte-effect in foto’s

Het fotograferen van personen, objecten, scenes en gebeurtenissen met een stereofotocamera levert 3D-foto’s op, die bij de kijkers veelal zorgen voor een verrassing en ervaring van een visueel diepte-effect in het beeld of in de beeldcompositie. Het realiseren van stereoscopische opnamen kan op verschillende manieren, methoden en met toepassing van een scala aan hulpmiddelen gebeuren. De meest snelle methode is het gebruikmaken van de mogelijkheden van een daartoe geschikte moderne smartphone met minimaal 2 naast elkaar gemonteerde lensjes.

Photographing in 3-D

Voor actieve personen met interesse in de mogelijkheden van stereoscopische fotografie, film- en video-opnamen is het ook zeer nuttig om eerst uitgebreid kennis te maken met de grondbeginselen van de 3D-fotografie. Een uiterst handig hulpmiddel daarvoor is de publicatie “Photographing in 3-D” van twee ervaren deskundigen met een geweldige staat van dienst in de wereld van driedimensionale opnamen, bewerkingen en projecties in alle voorkomende systemen en vormen.

Het compacte voorlichtings- en instructieboekje geeft op heldere wijze de basisbegrippen van de stereofotografie en richtlijnen om succesvolle 3D-foto’s te realiseren. De auteurs kozen voor een indeling van de benodigde theorie en praktische uitvoering in twaalf hoofdstukken. Door de relatieve “ouderdom” van deze publicatie ligt het accent op een analoge benadering van de 3D-stereofotografie. Centraal staat de productie van een linker en een rechter plaatje van één en hetzelfde object of van een scène.

Het basisprincipe van een stereoscopisch plaatje. Afbeelding uit: Photographing in 3-D.

Voorwaarde is wel dat er geen beweging plaatsvindt van het object of in de scène tijdens een opname van het linker en rechter plaatje. Met een beetje visuele oefening is het al snel mogelijk om een 3D-scène te zien. In de volgende hoofdstukken bespreken de auteurs hoe met de schuifmethode, waarin de bekende 65 mm een rol speelt, en een fotocamera een linker en rechter plaatje tot stand komt. Maar er zijn meer mogelijkheden om stereofoto’s te maken. Het wordt lastiger om de twee losse plaatjes zo te positioneren, dat het beeld perfect is.

Ook het monteren van 3D-dia’s en de ongewenste posities zijn besproken. Daarna zijn de mogelijkheden van gekoppelde fotocamera’s, de dubbele opzetlenzen en de stereofotocamera’s uitgebreid besproken. Het geheel is ruim voorzien van stereofoto’s. Ook is er aandacht voor 3D-projectie met diaprojectoren en polaroidfilters. De lezers maken nog kennis met een collectie aan stereocamera’s, de Stereo Realist fotocamera, de Viewmaster en de Nimslo 3-D voor het realiseren van lenticulairfoto’s. Het praktisch georiënteerde boekje sluit af met een instructie om stereofoto’s te bekijken zonder optische hulpmiddelen.

ISBN 0-950-6531-1-X, “Photographing in 3-D”, David Burder en Pat Whitehouse, The Stereoscopic Society, 1985, 32 pagina’s.