Friedrich Wöhler (1800-1882)

De Duitse scheikundige Friedrich Wöhler (1800-1882) genoot een grote bekendheid dankzij zijn synthese van ureum, maar hij was ook de eerste die meerdere elementen isoleerde. Friedrich Wöhler werd geboren in Frankfurt am Main-Eschersheim. In het jaar 1823 voltooide hij zijn studie geneeskunde in Heidelberg aan het laboratorium van Leopold Gmelin. Hij onderwees scheikunde van 1825 tot 1831 aan de Polytechnische School in Berlijn. Daarna werkte hij tot 1836 aan de Hogere Polytechnische School in Kassel.

Friedrich Wöhler genoot grote bekendheid dankzij zijn synthese van ureum.

Vervolgens werd hij benoemd als professor in de scheikunde aan de Universiteit van Göttingen, waar hij tot zijn overlijden verbleef. Wöhler wordt wel beschouwd als pionier in organische chemie. Wöhler maakte met een kunstmatig proces ureum van anorganische materialen. Door aan te tonen dat ammoniumcyanaat ureum kan worden door een interne overgang van de atomen, leverde Wöhler een van de eerste en beste voorbeelden van isomerisme.

Hij weerlegde hiermee een oude opvatting dat gelijkheid van samenstelling niet in twee organismen, A en B, met verschillende fysieke en chemische eigenschappen kon co-existeren. In het jaar van zijn ureumsynthese werd hij benoemd als professor. Hij was toen 28 jaar. Twee later jaar publiceerde Wöhler samen met Justus von Liebig de resultaten van een onderzoek naar cyaanzuur, cyanurisch zuur en ureum.

De Zweedse chemicus Jöns Jakob Berzelius noemde het in zijn rapport aan de Koninklijke Zweedse Academie van Wetenschappen het belangrijkste onderzoek in de fysica, chemie en mineralogie dat in dat jaar werd gepubliceerd. De resultaten waren vrij onverwacht en leverden extra bewijsmateriaal ten gunste van isomerisme op. Friedrich Wöhler was ook een mede-ontdekker van beryllium en silicium en ontdekte door eigen scheikundig onderzoek tevens het metaal aluminium.