Gaston Planté (1834-1889)

Gaston Planté (1834-1889) was een Frans natuurkundige en uitvinder van de loodaccu in 1859. De loodaccu was de eerste oplaadbare elektrische batterij die op grote schaal commercieel gebruikt werd. In 1855 ontdekte hij de eerste fossielen van de prehistorische loopvogel Gastornis parisiensis (naar hem vernoemd) vlak bij Parijs. Planté stond op dat moment aan het begin van zijn academische carrière, als onderwijsassistent van natuurkundige Alexandre-Edmond Becquerel (vader van Nobelprijswinnaar Henri Becquerel) aan het Conservatoire national des arts et métiers in Parijs.

Gaston Planté was een uitvinder van de loodaccu in 1859.

Via experimenten vond hij in 1859 de loodzwavelzuuraccu uit. Zijn eerste model bestond uit een opgerolde rol van twee platen zuiver lood gescheiden door een linnen kleed. Het geheel was ondergedompeld in een pot met verdund zwavelzuur. Door deze herhaald op te laden en te ontladen verkreeg hij een bepaalde capaciteit, doordat op de kathode loodoxide ontstond. In 1860 presenteerde hij zijn verbeterde loodaccu met negen in serie geschakelde cellen, aan de Académie des Sciences en werd hij vrij snel daarna benoemd als natuurkundig professor aan de Association Polytechnique pour le Développement de l'Instruction Populair.

Het amfitheater van dat instituut is naar hem vernoemd. In 1881 zou de Fransman Camille Alphonse Faure een efficiënter en betrouwbaarder accu realiseren, die uiteindelijk op grote schaal gebruikt zou worden in elektrische auto's. Gaston Planté overleed op 54-jarige leeftijd. In 1889 werd door de Bulgaarse wetenschapsacademie de Gaston Planté Medaille ingesteld, die wordt toegekend aan wetenschappers die belangrijke bijdragen hebben geleverd aan de ontwikkeling van loodaccutechnologie.

Gaston Planté onderzocht met behulp van batterijen ook het verschil tussen statische elektriciteit en dynamische elektriciteit. Voor dit onderzoek construeerde hij een mechanisch apparaat, die hij de rheostatische machine noemde. Deze rheostatische machine bestaat uit een aantal mica-condensatorbanken en een roterende commutator, met contacten die de condensatorbanken afwisselend parallel schakelde en ze daarna in serie zet.

Als de condensatoren parallel staan worden ze opgeladen uit een externe spanningsbron, bijvoorbeeld een batterij of loodaccu. Door ze daarna in serie te ontladen wordt de batterijspanning vermenigvuldigd met het aantal condensatorbanken en wordt een zeer hoge spanning geproduceerd. Door de commutator zeer snel rond te laten draaien konden vonken van enkele centimeters groot opgewekt worden.