Gegoochel van kunstenaars leidt tot visuele fenomenen

Kunstenaars hebben al eeuwenlang kennis en ervaring opgebouwd om met de visuele waarneming van de mens te spelen. Maar hoe zien die trucs eruit en hoe kunnen die trucs functioneren, zonder dat de kijkers dat direct zullen merken? Antwoorden op die vragen geeft het nieuwe boekje voor kinderen en geïnteresseerde volwassenen.

Augentäuschung

Op het visuele gegoochel van onmogelijke figuren, optische illusies, stereogrammen, verwisselbeelden en het valse perspectief zijn op interactieve en leerzame en vooral op een illustratieve manier de antwoorden gegeven. Alle vormen van optisch bedrog zijn gedetailleerd in beeld gebracht en een groot deel daarvan kan door experimenten verder onderzocht worden. Het magische spel van het zelf onderzoeken staat daarbij hoog genoteerd bij de auteur. In het begin stelt zij de jonge lezer op zijn gemak door aan te geven dat het meestal slechts gaat om visuele verschijnselen. Als voorbeeld wordt de beroemde pijp van René Magritte getoond. Schilder Magritte schildert een gewone gezellige pijp en zet daar een tekst onder dat hetgeen hij schilderde geen pijp is. De lezers maken uitgebreid kennis met de verschijnselen van de anamorfosen en het trompe-l’oeil effect. Ook de geheimen van de Mona Lisa van Leonardo da Vinci zijn besproken en geven aanleiding naar het meisje van Vermeer te kijken. Enkele kunstwerken van Escher zijn besproken. Zoekplaatjes zijn altijd vermakelijk om naar te kijken en om op te lossen. Door de interactieve opzet van dit zeer leuke boekje is het geheel geschikt voor thuis en tijdens meerdere lessen op school.

ISBN 978-3-7913-4327-3, “Augentäuschung”, Silke Vry, Prestel Verlag, 2009, 89 pagina’s.