Glenn Theodore Seaborg (1912-1999)

De Amerikaans scheikundige en kernfysicus Glenn Theodore Seaborg (1912-1999) was verbonden aan de Universiteit van Californië - Berkeley. Seaborg was een van de eersten die een transuraan element (een chemisch element met een atoomnummer groter dan 92 (uranium), wist te synthetiseren. Hiervoor ontving hij, samen met Edwin McMillan, in 1951 de Nobelprijs voor Scheikunde.

Glenn Seaborg ontving in 1951 de Nobelprijs voor Scheikunde.

Uiteindelijk is het scheikundig element seaborgium (Sg) naar hem vernoemd. Op tienjarige leeftijd verhuisde Seaborg met zijn familie naar South Gate in Californië waar hij in 1929 zijn High Schooldiploma behaalde aan de David Starr Jordan High School in Watts. Aansluitend studeerde hij scheikunde aan de universiteit van Californië in zowel Los Angeles als in Berkeley, waar hij in 1937 promoveerde.

Van 1937 tot 1939 was hij persoonlijk laboratorium-assistent van Gilbert Lewis, met wie hij enkele wetenschappelijk artikelen publiceerde. In 1939 werd Glenn Seaborg benoemd tot universitair docent scheikunde aan de Universiteit van Californië te Berkeley, om te promoveren tot adjunct-hoogleraar in 1941 en tot gewoon hoogleraar in 1945.

In 1946 nam hij de verantwoordelijkheid op zich van de leiding van het kernchemische onderzoek binnen het Lawrence Radiation Laboratory. Hij was een vurig pleitbezorger van elektriciteitsopwekking door middel van kernenergie.