Grondbeginselen wiskunde in boekenserie samengevat

Tijdens onze stadswandeling in Lucca (I) kwamen we in de boekwinkel een verpakking met twee boekjes tegen uit de populaire Italiaanse serie over de wiskunde. Het werk van de Franse wiskundige en astronoom Pierre-Simon Laplace (1749-1827) was van grote betekenis voor de ontwikkeling van wiskundige astronomie en statistiek. Het werk van zijn voorgangers vatte hij samen en breidde dit in zijn vijfdelige Mécanique verder uit.

Een bezoek aan Lucca (I) is zeer de moeite waard.

Dit baanbrekende werk verving de meer op meetkunde gebaseerde studie van de klassieke mechanica door een meer analytische wiskundige basis. In wiskundige kringen is hij bekend geworden door de formulering van de vergelijking van Laplace en was hij uitvinder van de laplacetransformatie. Laplace kan als een van de grondleggers van de wiskundige natuurkunde worden gezien.

De laplace-operator, die op ruime schaal in de toegepaste wiskunde wordt gebruikt, is naar hem genoemd. Hij publiceerde over de oorsprong van het zonnestelsel en was een van de eerste wetenschappers die het bestaan van zwarte gaten aangaf. De veelzijdige Duitse wetenschapper en universeel geleerde Gottfried Wilhelm Leibniz (1646-1716) heeft meerdere theorieën ontwikkeld en gebruiksobjecten uitgevonden.

De wetenschapper Huygens hielp Leibniz bij zijn wiskundestudie. Later ontwikkelde Leibniz een integraal- en differentiaalrekening. Hij bouwde in 1672 een rekenmachine. Als jurist, filosoof en historicus heeft hij 40 jaar gewerkt als bibliothecaris en raadgever aan het hof van de Hertog van Hannover. Door deze functie kon hij veel tijd besteden aan zijn uitvindingen.

Bij het zien van de publicaties en de prijs ervan in de etalage van het boekwinkeltje was de aankoop snel besloten. De taal is wel een probleem, maar alle jaartallen en afbeeldingen zijn de aankoop waard.