Harvey W. Wiley (1844-1930)

Harvey Washington Wiley (1844-1930) was een Amerikaanse chemicus die met succes pleitte voor de goedkeuring van de historische Pure Food and Drug Act van 1906 en vervolgens werkte bij de laboratoria van het Good Housekeeping Institute. Hij was de eerste commissaris van de Amerikaanse Food and Drug Administration. In 1904 werd Wiley verkozen tot lid van de American Philosophical Society. In 1910 ontving hij de Elliott Cresson-medaille van het Franklin Institute. Harvey Wiley werd geboren op 18 oktober in een blokhut in Republican Township in Jefferson County, Indiana, en verbleef op een boerenbedrijf van 125 hectare met een kreek die uitmondde in een zijrivier van de Ohio-rivier.

Zijn eerste publicatie uit 1881 besprak de vervalsing van suiker met glucose.

Wiley's ouders waren conducteurs op de Underground Railroad, de meest zuidelijke punt van Indiana. Hij schreef zich in het jaar 1863 in aan het nabijgelegen Hanover College en studeerde ongeveer een jaar tot hij in 1864, tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog, dienst nam bij de Union Army. Hij beëindigde zijn diensttijd als korporaal in Company I van het 137e Indiana Infantry Regiment. Hij keerde in het jaar 1865 terug naar het Hanover College, studeerde geesteswetenschappen en ontving in 1867 een diploma. Wiley behaalde zijn MD aan het Indiana Medical College in 1871. Hij was hoogle-raar Grieks en Latijn aan Butler College, Indianapolis in de periode 1868-1870.

Na het behalen van zijn medische graad doceerde Wiley scheikunde aan het Medical College, waar hij vanaf 1873 Indiana's eerste laboratoriumcursus scheikunde leidde. Aan de Harvard University behaalde hij in 1873 een BS-graad na slechts enkele maanden van intensieve inspanning. Vervolgens aanvaardde hij een faculteitspositie in de scheikunde aan de Purdue University, die in 1874 zijn eerste lessen gaf. Hij kreeg ook een benoeming tot de staatschemicus van Indiana. In 1878 reisde Wiley naar Duitsland, waar hij lezingen bijwoonde van August Wilhelm von Hofmann, de gevierde Duitse ontdekker van organische teerderivaten zoals aniline. Terwijl hij daar was, werd Wiley verkozen tot een lid van de prestigieuze Duitse Chemische Vereniging, opgericht door Hofmann.

Wiley bracht het grootste deel van zijn tijd door in het Imperial Food Laboratory in Bismarck, waar hij samenwerkte met Eugene Sell, waarbij hij het gebruik van de polariscoop beheerste en de suikerchemie bestudeerde. Bij zijn terugkeer naar Purdue werd Wiley door de Indiana State Board of Health gevraagd om de suikers en siropen die in de staat te koop waren te analyseren om eventuele vervalsing op te sporen. Hij bracht zijn laatste werkzame jaren bij Purdue door met het onderzoeken en bestuderen van de sorghumcultuur en de suikerchemie, en werkte aan de ontwikkeling van een sterke binnenlandse suikerindustrie. Sorghum is een gezond gewas voor de bodem en gaat effectief om met zijn waterbehoefte. Zijn eerste gepubliceerde artikel uit 1881 besprak de vervalsing van suiker met glucose.