Hendrik Antoon Lorentz (1853-1928)

In 1902 ontving de Nederlandse wis- en natuurkundige Hendrik Antoon Lorentz (1853-1928) samen met zijn wetenschappelijke collega Pieter Zeeman de Nobelprijs voor Natuurkunde. Voor hun baanbrekende resultaten van onderzoek naar de invloed van magnetisme op stralingsfenomenen en naar de samenhang tussen optische en elektromagnetische verschijnselen. Beiden zijn afgebeeld op een postzegel uit Zweden.

Naar Lorentz is vernoemd de lorentzkracht op een stroomvoerende geleider.

De derde persoon is de wetenschapper Hermann Emil Fischer, die eveneens 115 jaar geleden is onderscheiden met een Nobelprijs voor Scheikunde. In het algemeen wordt aangenomen dat Lorentz de basis legde voor de speciale relativiteitstheorie van Albert Einstein. Naar hem zijn vernoemd de lorentzkracht op een stroomvoerende geleider in een magnetisch veld en het begrip lorentztransformatie.

In 1875 verklaarde hij de kleurschifting van het natuurlijke licht. Door zijn kennis en ervaring ontving hij veel prijzen en onderscheidingen. Internationale bekendheid kreeg hij door zijn elektronentheorie en lorentztransformaties en hij onderhield contacten met de beroemde geleerde Albert Einstein.