Henry Dunant (1828-1910)

Jean Henri Dunant, in zijn latere leven in het Engels Henry Dunant genoemd, was een Zwitsers bankier, oprichter van het Rode Kruis, auteur van het boek ‘Een herinnering aan Solferino’ en de mede-auteur van het YMCA-handvest. Hij ontving de eerste Nobelprijs voor de Vrede in 1901. Hij was een sociaal-christelijk activist. In 1855 was hij in Parijs een der oprichters van het wereldverbond van YMCA's.

Jean Henri Dunant is oprichter van het Rode Kruis.

Tijdens een zakenreis in 1859 was hij getuige van een veldslag tussen de Oostenrijkers en de Fransen, de Slag bij Solferino. Die slag beschreef hij in het boek ‘Un souvenir de Solférino’ (Een herinnering aan Solferino), waarin hij pleitte voor een gezondheidsinstituut zonder grenzen, dat hij uiteindelijk ook oprichtte en het Rode Kruis ging heten. Later is hem daarvoor de Nobelprijs voor de Vrede toegekend. (Napoleons hoofdkwartier was gevestigd in het Italiaanse stadje Solferino).

Dunant was de eerste zoon van zakenman Jean-Jacques Dunant. Zijn gehele familie was streng calvinistisch en had een sterke invloed in Genève. Zijn ouders streden voor het behoud van sociaal werkers en waren er fel op tegen toen de gemeente probeerde deze mensen minder te betalen. Zijn vader hielp wezen en zieken, terwijl zijn moeder de gewonden en armen verzorgde. Dit verklaart mede waarom Henry Dunant later een weldoener werd.