Het meten van lichtsnelheid werd een race tegen de klok

Het rijk geïllustreerde studie- en referentieboek “Lightspeed” vertelt op een aangename en boeiende wijze het verloop van de geschiedenis naar de zoektocht van de natuurlijke aanwezigheid van licht en de fysische eigenschappen ervan. De inhoud van dit boek gaat in op de menselijke kant en op het verhaal van een van de grootste intellectuele avonturen van de mens - hoe men begon te begrijpen dat licht met een eindige snelheid reist, zodat wanneer we naar de sterren kijken, we terug in de tijd kijken.

Lightspeed

En hoe de zoektocht naar een door God gegeven absoluut referentiekader in het universum hoogst onwaarschijnlijk leidde tot Einsteins beroemdste vergelijking E=mc², die de energie moet voorstellen die de sterren en kernwapens aandrijft. Van de oude Grieken die het zonnestelsel in kaart brengen, tot de relativiteitstheorie en satellietnavigatie, het boek neemt de lezer mee op een aangrijpende historische reis. We leren hoe Galileo de manen van Jupiter ontdekte en hun verduisteringen gebruikte als een globale klok, waardoor reizigers hun lengtegraad konden vinden.

En hoe Ole Roemer, die opmerkte dat de verduisteringen een beetje laat waren, dit gebruikte om de eerste echte meting van de lichtsnelheid te verkrijgen, die er acht minuten voor nodig heeft om vanaf de zon bij ons te komen. De lezers maken kennis met in gang gezette internationale samenwerkingen om Venusovergangen te observeren, inclusief Cooks reis naar Australië, naar de prestaties van Young en Fresnel, wiens ontdekkingen ons uiteindelijk leerden dat licht reist als een golf maar uiteindelijk aankomt als een lichtdeeltje, en alle kwantumgekte die daarna volgde. (Wordt vervolgd).

ISBN 978-0-19-884196-8, “Lightspeed”, John C.H. Spence, Oxford University Press, 2020, 244 pagina’s.