Hippocrates (460-377 B.C.)

De Griekse arts en filosoof uit de klassieke periode, Hippocrates van Kos (ca. 460 - ca. 370 v.Chr.), ook in het algemeen bekend als Hippocrates II, wordt beschouwd als een van de meest opmerkelijke figuren in de geschiedenis van de geneeskunde. Hij wordt traditioneel de “Vader van de Geneeskunde” genoemd ter erkenning van zijn blijvende bijdragen aan het boeiende vakgebied, zoals het gebruik van prognose en klinische observatie, de systematische categorisering van ziekten en de formulering van humorale theorie.

De Hippocratische school van geneeskunde revolutioneerde de oude Griekse geneeskunde.

De Hippocratische school van geneeskunde revolutioneerde de oude Griekse geneeskunde en vestigde deze als een discipline die zich onderscheidde van andere vakgebieden en vestigde daarmee de geneeskunde als een beroep. De prestaties van de auteurs van het Hippocratische Corpus, de beoefenaars van de Hippocratische geneeskunde en de acties van Hippocrates zelf werden veelal met elkaar verward; er is dus heel weinig bekend over wat Hippocrates werkelijk dacht, schreef en deed. Hippocrates wordt vaak afgeschilderd als het toonbeeld van de oude arts en is gecrediteerd voor het bedenken van de eed van Hippocrates, die nog steeds relevant is en vandaag de dag wordt gebruikt.

Hij wordt ook gecrediteerd voor het enorm bevorderen van de systematische studie van klinische geneeskunde, het samenvatten van de medische kennis van eerdere scholen en het voorschrijven van praktijken voor artsen via het Hippocratische Corpus en andere werken. Historici zijn het erover eens dat Hippocrates rond het jaar 460 v. Chr. werd geboren op het Griekse eiland Kos. Zijn naam is onder andere te zien in Plato’s dialogen Protagoras en Phaedrus en in Aristoteles’ Politica, die alle dateren uit de 4e eeuw voor onze jaartelling.