Isidor Isaac Rabi (1898-1988)

De Amerikaans natuurkundige van Oostenrijk-Hongaarse afkomst Isidor Isaac Rabi (1898-1988) ontving in 1944 de Nobelprijs voor Natuurkunde voor zijn ontdekking van magnetische resonantie van atoomkernen. Isidor Rabi werd geboren in de plaats Rymanów (destijds gelegen in Oostenrijk-Hongarije, nu in Polen) als de zoon van de kleermaker David Rabi en diens vrouw Janet Teig. Zijn ouders emigreerden naar de Verenigde Staten toen hij een jaar oud was.

Isidor Isaac Rabi ontving in 1944 de Nobelprijs voor Natuurkunde.

Hij groeide op in de stad New York waar hij ook zijn vroege opleiding genoot. Hij studeerde aan de Cornellen de Columbia-universiteit en studeerde af in 1927. Gefascineerd door recente ontwikkelingen in de kwantummechanica bracht hij aansluitend twee jaar door in Europa. Hier werkte hij met natuurkundigen als Werner Heisenberg, Wolfgang Pauli, Niels Bohr en Otto Stern.

Daarna keerde hij terug naar Columbia, waar hij altijd is gebleven. Eerst als lecturer en vanaf 1937 als hoogleraar theoretisch natuurkunde. In 1967 ging hij met emeritaat. In 1930 begon Rabi de magnetische eigenschappen van atoomkernen te onderzoeken om de bindingskracht te achterhalen die de positief geladen protonen in een atoomkern bijeenhoudt. Hij maakte hierbij gebruik van Sterns moleculaire-bundelmethode, een techniek om atomen en moleculen te bestuderen onder botsingvrije omstandigheden.

Rabi perfectioneerde Sterns bundelmethode als tool in een reeks experimenten voor het meten van het magnetisch moment van het proton en deuterium. Zijn onderzoek leidde uiteindelijk tot de molecularbeam magneticresonance detectiemethode, een detectiemethode om het magnetisch moment van atoomkernen in bundels te registreren.