Jacobus Henricus van 't Hoff (1852-1911)

De Nederlandse scheikundige Jacobus Henricus van ’t Hoff (1852-1911) kreeg in 1901 de allereerste Nobelprijs voor de Scheikunde en wordt erkend als een van de grondleggers van de stereochemie en de fysische chemie. In 2016 is het inmiddels 115 jaar geleden dat deze belangrijke prijs aan hem is toegekend en herdenken we tevens het 105e jaar van het overlijden. Jacobus van ’t Hoff is Rotterdammer van geboorte en overleed in Steglitz (Berlijn) op 58-jarige leeftijd. Al op jongere leeftijd was hij geïnteresseerd in wetenschap, filosofie en was een actief natuurliefhebber.

Eén van de grondleggers van de stereochemie

In slechts 2 jaar behaalde hij in 1871 zijn diploma chemisch technoloog aan de Technische Universiteit Delft en behaalde zijn doctorstitel op de Universiteit Utrecht in 1874. Tijdens zijn studies deed hij al een belangrijke ontdekking en stond toen aan de wieg van de stereochemie. In eigen land werd hij ondanks de briljante resultaten van zijn inspanningen matig gewaardeerd. Hij vertrok in 1896 naar Berlijn voor een functie aan de Pruisische Academie voor Wetenschappen en bleef er werken tot aan zijn overlijden door turberculose. In Rotterdam staat een standbeeld aan de ’s-Gravendijkwal op het plein voor de voormalige HBS waar hij één van de eerste leerlingen was.