Kary Banks Mullis (1944-2019)

De Amerikaans biochemicus Kary Banks Mullis (1944-2019) won in 1993 samen met Michael Smith de Nobelprijs voor de Scheikunde voor de ontdekking van de polymerasekettingreactie. Hij studeerde scheikunde aan het Georgia Institute of Technology (met bachelor in 1966) en biochemie aan de Universiteit van Californië, Berkeley, waar hij in 1972 promoveerde.

Mullis is de bedenker (in 1983) van de polymerasekettingreactie.

Na een aantal postdocstudies en diverse baantjes kwam hij in dienst van het biotechnologische bedrijf Cetus Corporation in Emeryville, Californië. Hij is de bedenker (in 1983) van de polymerasekettingreactie (ook bekend als PCR-Polymerase Chain Reaction), een biochemisch proces waarmee het mogelijk is om stukjes DNA razendsnel en in principe onbeperkt te vermenigvuldigen.

Dit opende de weg naar vele toepassingen van de genetische technologie omdat het toen mogelijk was van minieme hoeveelheden DNA voldoende kopieën te maken om er tests op te doen of ze als reagens te gebruiken. Belangrijke toepassingen hiervan zijn de genetische vingerafdruk, het vinden van ziekteverwekkers in voedsel en bij forensisch onderzoek. In 1985 vroeg Cetus een octrooi aan, die in 1987 werd toegekend.

Het octrooi was niet onomstreden en er volgden rechtszaken, zelfs nog nadat in 2005 het octrooi was verlopen. Zelf werd Mullis niet rijk van deze uitvinding. Van Cetus ontving Mullis slechts een premie van 10.000 dollar en verkocht Cetus de PCR-techniek voor 330 miljoen dollar aan Hoffmann-La Roche. Mullis kwam ook in het nieuws door een ideeën die door vrijwel geen van zijn vakgenoten en andere collega-wetenschappers werden gedeeld. zoals dat hiv niet de oorzaak zou zijn van aids. Ook betwistte hij de wetenschappelijke argumenten dat chloorfluorkoolstofverbindingen de ozonlaag dunner maken en dat verbrandingsgassen verantwoordelijk zouden zijn voor onze wereld.