Kun Huang (1919-2005)

De Chinese natuurkundige en universitair docent Kun Huang (1919-2005) studeerde natuurkunde aan de Yenching Universiteit in Beijing. Daarna voltooide hij postdoctorale studies aan de universiteit in Bristol met een doctorstitel. In 1949 vertrok hij naar de universiteit van Liverpool, waar hij met Max Born werkte aan het boek Dynamical Theory of Crystal Lattices. In 1951 keerde Huang echter terug naar de Volksrepubliek China en werd hoogleraar natuurkunde aan de universiteit van Peking.

Kun Huang studeerde natuurkunde aan de Yenching Universiteit in Beijing.

In 1955 werd hij lid van de Chinese Academie van Wetenschappen. Met andere wetenschappers deed hij onderzoek en voerde experimenten uit op het gebied van de quantentheorie. Kun Huang was de eerste die diffuse röntgenverstrooiing voorspelde door roosterdefecten in kristalroosters, wat later experimenteel werd bevestigd. Kun Huang ging in 1983 met pensioen, maar bleef actief in het onderzoek naar halfgeleiders en was van 1987 tot 1991 voorzitter van de Chinese Society of Physics.

Huang heeft vele fundamentele bijdragen geleverd op het gebied van de vastestoffysica. Zijn dynamische theorie van kristalroosters, die het resultaat was van zijn samenwerking met de Duitse Nobelprijswinnaar Max Born, is een klassiek werk van de moderne natuurkunde geworden. De Born-Huang benadering is naar hen vernoemd.