Magritte toverde dagelijkse objecten om in kunstwerken

De eenvoud in de schilderkunst van René Magritte komt bij een nadere beschouwing voort uit een zekere mate van bescheidenheid of is misschien zelfs gebaseerd op de dagelijkse beslommeringen in zijn werk en leven. Hij dacht voortdurend in beelden en voegde daar telkens iconische woorden aan toe. Veel van de werken zijn daardoor iconisch geworden. René Magritte gaat uit van de dingen van een werkelijkheid, die hij in verbluffende combinaties verenigde.

Mysterium der Wirklichkeit bei René Magritte

Via verschillende middelen van vorm en inhoud, zoals combinatoriek, metamorfose, puzzels en de relatie tussen woord en beeld, realiseerde hij in zijn werken veelal een picturaal mysterie. Dat blijkt uit vele teksten, brieven, aantekeningen en uit de inhoud van gesprekken van de kunstenaar. In de 20e eeuw wordt het begrip mysterie, net als in het surrealisme, meestal op een materialistische of seculiere manier toegepast.

De benadering van René Magritte is meer gedifferentieerd dan die van een surrealistische benadering en, wat in eerder onderzoek onopgemerkt is gebleven, kan zeker worden geplaatst op het gebied van negatieve ontologie. Zijn uitingen zijn onbegrijpelijk zonder context van het symbolische en effectieve denken van de westerse filosofie en theologie, waarin het sacramentele denken beeld en mysterie combineert. Magritte nam dit op en gaf daarmee nieuwe ideeën en aanzetten voor actuele discussies in de beeldende wetenschap en hedendaagse kunst. Een kunstboek voor de liefhebbers van de kunst van Magritte.

ISBN 978-3-7319-0128-0, “Mysterium der Wirklichkeit bei René Magritte”, Susanne Biber, Michael Imhof Verlag, 2015, 335 pagina’s.