Max Born (1882-1970)

De Duitse wiskundige en natuurkundige Max Born (1882-1970) werd 135 jaar geleden geboren in Breslau. Voor zijn fundamentele bijdragen aan de kwantummechanica en vooral voor zijn statische interpretatie van de golffunctie, werd hij in 1954 in Zweden onderscheiden met de Nobelprijs voor Natuurkunde. Max Born heeft vanaf 1901 aan vele universiteiten gestudeerd in een fors aantal vakgebieden.

Max Born werd in 1954 onderscheiden met de Nobelprijs voor Natuurkunde.

In meerdere vakgebieden heeft hij zijn studies met succes afgerond. In 1915 is er een benoeming als buitengewoon hoogleraar voor de theoretische fysica aan de Friedrich-Wilhelms-Universiteit Berlijn en werkte daar samen met Max Planck, Albert Einstein en Walther Nernst. In 1919 kreeg hij een leerstoel in Frankfurt/ Main. Vanaf 1921 werd hij hoogleraar in Göttingen, werkte ook aan de theoretische optica en schreef met Emil Wolf een belangrijk studieboek.

Door een gewijzigde machtssituatie in 1933 in Duitsland werd hij op non-actief gezet. Hij ontvluchtte met zijn gezin zijn geboorteland en emigreerde naar Engeland. Vanaf 1933 doceerde hij wiskunde in Cambridge en vanaf 1936 tot 1953 was hij benoemd als hoogleraar filosofie te Edinburgh. Met Albert Einstein had hij een vriendschappelijke band.

Zij wisselden kennis en ervaring uit in uitgebreide briefwisselingen. Deze uitwisseling van kennis is in een boek samengevat. In India bezocht hij voor een half jaar natuurkundige en Nobelprijswinnaar Chandrasekhara Raman. Op zijn 70-jarige leeftijd keerde hij terug in zijn vaderland en gaat met zijn familie in het stadje Bad Pyrmont in de omgeving van Göttingen wonen. Hij werd benoemd als ereburger van de universiteitsstad Göttingen.