Odd Hassel (1897-1981)

De Noorse chemicus Odd Hassel (1897-1981) ontving samen met de Engelse chemicus Derek H. R. Barton in 1969 de Nobelprijs voor de Scheikunde voor hun bijdragen aan de ontwikkeling van het begrip conformatie en de toepassing ervan in de organische scheikunde. In 1915 ving zijn universitaire studie wis-, natuur- en scheikunde aan op de Universiteit van Oslo. Hij studeerde af in 1920.

Odd Hassel ontving in 1969 de Nobelprijs voor de Scheikunde.

Na een ruim pauzejaartje doorgebracht te hebben in Zuid-Europa kreeg hij een baan aangeboden in het laboratorium van Kasimir Fajans in München. Aansluitend begon hij aan zijn promotie-onderzoek bij Herman F. Mark en werkte met röntgenkristallografie aan het Kaiser Wilhelm Instituut in Berlijn.

In 1924 promoveerde hij en in 1925 keerde Odd Hassel terug in Noorwegen. Op de Universiteit van Oslo werd hij in 1926 aangesteld als docent in de fysische chemie en in 1934 volgde een benoeming als hoogleraar in de fysische chemie. Door de bezetter van Noorwegen werd Hassel enige tijd gevangen gezet in een concentratiekamp. In november 1944 kwam hij weer vrij en hervatte hij zijn onderzoekswerkzaamheden.