Paul Timmy Berg (1926-2023)

De Amerikaanse biochemicus en professor emeritus aan de Stanford-universiteit Paul Timmy Berg (1926- 2023) ontving in 1980 samen met Frederick Sanger en Walter Gilbert de prestigieuze Nobelprijs voor de Scheikunde vanwege hun belangrijke bijdragen aan het onderzoek naar de eigenschappen van kernzuren. Berg werd geboren in New York als een van de drie zonen van Harry Berg en Sarah Brodsky.

Paul Timmy Berg ontving de Nobelprijs voor de Scheikunde.

Na zijn middelbare schoolopleiding diende hij bij de Amerikaanse marine in de periode 1943 tot 1946. In 1948 behaalde hij zijn bachelor in de biochemie aan de Pennsylvania State University en in 1952 behaalde hij zijn doctoraal in de biochemie aan de Case Western Reserve University. Vervolgens werkte hij als postdocstudent samen met de Deense biochemicus Herman Kalckar bij het Instituut van Cytofysiologie in Kopenhagen en met Arthur Kornberg aan de Washington-universiteit in Saint Louis.

In 1955 kreeg hij een aanstelling als docent in Saint Louis, gevolgd door een docentschap biochemie aan de Stanford-universiteit. In 1960 ontving hij de benoeming als hoogleraar biochemie aan Stanford alwaar hij aanbleef tot aan zijn pensionering in 2000. Sinds 1956 deed hij onderzoek naar de eigenschappen van DNA-ketens. In 1972 wist Berg het eerste recombinant DNA te maken. Dat jaar had hij namelijk ontdekt dat fragmenten DNA-ketens in willekeurige combinaties weer aan elkaar geplakt konden worden.

Hiermee legde hij de basis van het recombinant DNA-onderzoek. Maar in 1974, in wat de Berg-brief wordt genoemd, waarschuwde hij expliciet voor de gevaren die behoren bij het experimenteren met recombinant DNA. Als een van de eerste onderzoekers riep hij in de brief op tot een bezinning op mogelijke risico's van dit soort experimenten met genetisch materiaal. Dit leidde tot het opstellen van richtlijnen voor dit werk door de National Institutes of Health (NIH) in 1976.