Richard Johann Kuhn (1900-1967)

De Oostenrijkse scheikundige en Nobelprijswinnaar Richard Kuhn (1900-1967) werd 120 jaar geleden geboren in Wenen. In de periode tussen 1910 en 1918 was Wolfgang Pauli, ook de toekomstige Nobelprijslaureaat, zijn klasgenoot op het gymnasium. Na afsluiting van zijn schoolopleiding werd hij direct ingelijfd in het Duitse (Oostenrijk-Hongaarse) leger en diende er tot in november 1918.

Nobelprijswinnaar Richard Kuhn werd 120 jaar geleden geboren in Wenen.

Na zijn korte diensttijd ging hij studeren aan de universiteiten in Wenen en München in de scheikunde en voltooide zijn universitaire opleiding in 1922 met een afstudeeropdracht over enzymen. In 1926 kreeg hij een aanstelling als hoogleraar aan de ETH in Zürich. Ook zijn schoolvriend Pauli was in die tijd verbonden aan de ETH.

Na drie jaar ging hij in 1929 naar de universiteit van Heidelberg, alwaar hij vanaf 1930 hoofd van de afdeling scheikunde werd. Kuhn’s belangrijkste studie-onderwerpen waren carotenoïden, stereochemie, vitamines en enzymen. Hij ontdekte dat carateen een voorloper is van vitamine A en dat vitamine A essentieel is voor de instandhouding van het slijmvlies. In de 30-er jaren was er bij Kuhn meer aandacht voor de in water oplosbare vitamine B-groep.

Verder onderzocht hij met anderen de betekenis van vitamine B2 en B6 voor personen. Voor de resultaten van de onderzoeken en experimenten op het gebied van de carotenoïden en de vitamines werd in 1938 aan Richard Kuhn de Nobelprijs voor de Scheikunde toegekend. Pas na de beëindiging van alle oorlogshandelingen kon hij de Nobelprijs in ontvangst nemen. Richard Kuhn was vanaf 1937 tot in 1945 directeur van het “Keizer-Wilhelm-Insti-tuut voor medisch onderzoek” in Heidelberg, thans bekend als het “Max-Planck-Instituut voor medisch onderzoek”. Kuhn overleed in 1967 op een leeftijd van 66 jaar in Heidelberg.