Richard Martin Willstätter (1872-1942)

De Duitse scheikundige en universitair docent Richard Martin Willstätter (1872-1942) werd in 1902 professor scheikunde op zijn studieplaats in München. In 1905 verhuisde hij naar Zürich en in 1912 naar Berlijn, waar hij werkte bij het nieuw opgerichte Kaiser Wilhelm Instituut voor Chemie. In 1915 ontving hij de Nobelprijs voor Scheikunde. In 1916 volgde Richard Willstätter zijn leraar Adolf von Baeyer op aan de Ludwig Maximilian Universiteit in München. Willstätter werd geboren in het joodse gezin van de textielhandelaar Maxwell Willstätter en Sophie Ulmann.

Richard Willstätter ontving in 1915 de Nobelprijs voor Scheikunde.

Hij genoot eerst onderwijs in zijn geboortestad en, nadat het gezin was gehuisd, aan de Technische School in Neurenberg. Op achttienjarige leeftijd ging hij naar de Universiteit van München, waar hij in 1894 zijn doctoraat kreeg voor werk aan de structuur van cocaïne. Als assistent van Adolf von Baeyer in München bleef hij de structuur van plantenalkaloïden (als cocaïne en atropine) onderzoeken en synthetiseerde er verschillende.

Uit protest tegen antisemitisme op de faculteit vroeg hij in 1924 om ontslag. Het volgende jaar trok hij zich terug uit de overheidsdienst. Daarna werkte hij als particulier wetenschapper en freelancer in de chemische industrie. Na het plaatsvinden van de zogenoemde “Kristallnacht”, in november 1938, wilde hij naar Zwitserland emigreren. Bij een poging een geldig paspoort te bemachtigen verloor hij bijna al zijn bezittingen. Vanaf 1939 woonde hij als een banneling in Muralto bij Locarno in het kanton Ticino. Hij overleed aan een hartinfarct op 3 augustus 1942.