Robert Barany (1876-1936)

De Oostenrijkse medicus Robert Bárány (1876-1936), van een Hongaars-joodse afkomst, ontving in 1914 de Nobelprijs voor de Fysiologie of Geneeskunde. Hij ontving deze hoge onderscheiding voor de resultaten van onderzoek naar de fysiologie en de pathologie van de half-cirkelvormige kanalen van het binnenoor. Al in zijn jeugd ontwikkelde Robert, dankzij zijn moeder, een voorliefde voor een studie in de wetenschap.

Robert Bárány ontving in 1914 de Nobelprijs voor de Fysiologie of Geneeskunde.

Deze interesse werd nog eens gestimuleerd toen hij op jonge leeftijd tuberculose kreeg. Vanaf 1894 studeerde hij geneeskunde aan de Universiteit van Wenen en promoveerde in 1900. Daarna studeerde hij twee jaar in de vakken interne geneeskunde, neurlogie en psychiatrie aan klinieken in Frankfurt/Main, Heidelberg en Freiburg. In 1903 werd hij arts in een oorkliniek in Wenen. In zijn praktijk voerde hij meerdere proeven en experimenten uit door het inspuiten met vloeistof in het binnenoor.

De resultaten van zijn onderzoeken maakten chirurgische behandelingen aan het gehoororgaan en aan andere aspecten van de evenwichtscontrole mogelijk. De toekenning van de Nobelprijs in 1914 was wat ingewikkeld. Als militair in het Oostenrijkse leger was hij op dat moment Russisch krijgsgevangene. Pas in het jaar 1916 vond de ceremonie plaats. Tot aan zijn overlijden in 1936 was hij hoogleraar aan de Universiteit van Uppsala.