Simon van der Meer (1925-2011)

De Nederlandse ingenieur en natuurkundige Simon van der Meer (1925-2011) ontving samen met de Italiaan Carlo Rubbia in 1984 de Nobelprijs voor de Natuurkunde voor hun ontdekking van velddeeltjes W-boson en Z-boson, die zorgen voor het overbrengen van zwakke kernkracht. De deeltjes werden al in 1972 voorspeld door Gerard ’t Hooft en Martinus Veltman.

Simon van der Meer kon in 1945 starten met de studie technische natuurkunde.

In 1943 sloot hij zijn opleiding aan het gymnasium af. Pas in 1945 kon hij starten met de studie technische natuurkunde aan de TH Delft en behaalde zijn diploma in 1952. Hij werkte daarna vier jaar in het Philips NatLab aan elektronenmicroscopie en hoogspanningsapparatuur.

Vanaf 1956 tot aan de pensionering in 1990 was hij verbonden aan het instituut CERN in Zwitserland, waar hij werkte aan de bouw van deeltjesversnellers. Zijn kennis, inzet en ervaring zorgden bij CERN voor vele innovaties, verbeteringen en systemen voor een optimaal gebruik van apparatuur en verkregen resultaten van onderzoek.