Valentin Haüy (1745-1822)

Valentin Haüy (1745-1822) was een van de eersten die zich actief inzette voor een sociaal integratie van blinden in de maatschappij. Hij was de stichter van de eerste blindenschool in Parijs. Hij ontwikkelde lesmateriaal voor de scholieren en zette zich in voor hun integratie in de arbeidsmarkt. Valentin Haüy is geboren in een familie van wevers in de gemeente Saint-Just-en-Chaussée (departement Oise).

Valentin Haüy was de stichter van de eerste blindenschool in Parijs.

Hij studeerde klassieke talen in Parijs en beheerste Latijn, Grieks, Hebreeuws en een tiental moderne talen. Hij werkte als vertaler van officiële documenten en werd in 1781 docent aan het Bureau académique d’écriture. In 1783 werd hij tolk voor de koning en sinds 1786 voerde hij officieel de titel Tolk van de koning, van de Admiraliteit en van het Stadhuis.

In 1771 werd hij bij zijn bezoek aan de kermis tijdens een voorstelling door blinden zozeer pijnlijk getroffen door de spottende respectloze houding van het aanwezige publiek, dat hij het idee opvatte een school te stichten naar het model van de bekende doofstommenschool van Abbé de l’Épée. In 1784 kwam dit idee ten uitvoer toen hij de jonge blinde bedelaar, François Lesueur, een fooi gaf.

De bedelaar waarschuwde hem dat hij een te groot muntstuk had gegeven. De bedelaar werd zijn eerste leerling. Het bracht hem op het idee blinden te leren lezen met speciaal grote letters in reliëf in kartonpapier gedrukt. François Lesueur leerde lezen, schreef zinnen, verwierf een begin van orthografie en leerde de vier elementen van het basis rekenen. Hij was een snelle leerling en Haüy publiceerde dit succes al in september 1784 in het Journal de Paris. Het leverde hem toen een stimulerende aanmoediging van de Académie des sciences op.