Van een onschatbare waarde voor liefhebbers van illusies (35a)

De Amerikaanse filmindustrie zat volgens de auteur van het beeld- en tekstdocument “Der 3-D-Film” al vanaf 1947 tot in het voorjaar van 1953 diep in de put. Nieuwe grote producties kwamen nauwelijks van de grond en de belangstelling van publiek liet ook te wensen over. Inmiddels waren filmmakers, technici en filmspecialisten gestart met een testproject van het omzetten van een bestaande 2D-film in een 3D-film.

De geschiedenis van de 3-D-film

De auteur schrijft daarover het volgende verslag: “Op de twaalfde draaidag, in de voormiddag rond 11 uur, werden de schijnwerpers in de studio van Paramount uitgeschakeld. De film ‘Sangaree’ was uit de lopende productie door de directie van Paramount gekozen als testobject voor het overzetten van de bestaande beelden in de beelden voor een driedimensionale beeldpresentatie. De inhoud en beelden van de film ‘Sangaree’ gaven voldoende vertrouwen om voor spectaculaire ruimtelijke effecten te kunnen zorgen en de productiekosten zouden mee kunnen vallen."

Beide uitgangspunten en overwegingen gaven het vertrouwen en de betrokken personen waren blij om tenminste weer aan de slag te kunnen zijn. Zou de driedimensionale film een meedogenloze selectie onder acteurs kunnen veroorzaken, vergelijkbaar met degene die leidde tot de vernietiging van talloze carrières bij de komst van de eerste geluidsfilms? (Wordt vervolgd).

”Der 3-D-Film”, Peter A. Hagermann, Verlag Monika Nüchtern, 1980, 142 pagina’s en rood-groen-anaglyfenbril.