Van een onschatbare waarde voor liefhebbers van illusies (51c)

In 1958 verscheen ook het beroemde artikel van vader en zoon Penrose over de onmogelijke driehoek en de eindeloze trap. De trap inspireerde Escher om zijn prenten ‘Waterval’ en ‘Klimmen en dalen’ te maken. Bruno Ernst kwam al snel in de ban van wiskundige modellen en constructies en maakte kennis met de beroemde onderzoekers Penrose en zocht Escher en Reutersvärd op.

Het begoochelde oog

Met beiden is een vriendschappelijke relatie opgebouwd en vanuit de schriftelijke en mondelinge contacten schreef Bruno Ernst nieuwe bijdragen voor tijdschriften en andere publicaties. Het schrijven van boeken en een samenwerking met diverse uitgevers werd voor hem eveneens een groot succes. Ondanks dat onmogelijke figuren niet echt kunnen bestaan, kan men ze wel zien.

Zij prikkelen ons voorstellingsvermogen en fascineren de beschouwer door hun oogbegoochelende werking. Maar ons brein heeft er wel moeite mee. Toen de auteur in 1983 een tentoonstelling van werk van Maurits C. Escher en Oscar Reutervärd voorbereidde, bleek dat er veel meer kunstenaars onmogelijke en meerzinnige figuren als inspiratiebron hadden ontdekt en dat het thema volop in die periode in de belangstelling stond van wiskundigen en andere groepen belangstellenden.

Voor Bruno Ernst voldoende aanleiding om de organisatie flink aan te pakken en zich te verdiepen in het onderwerp. Hij maakte al snel kennis met 50 kunstenaars, die in dit thema al veel werken op voorraad hadden. Het boek “Het begoochelde oog” bevat een representatieve selectie van kunstwerken die waren te zien in de expositie.

ISBN 90-290-8484-7, “Het begoochelde oog”, Bruno Ernst, Uitgeverij Meulenhoff/Landshoff, 1986, 160 pagina’s.