William Bradford Shockley (1910-1989)

De Brits-Amerikaans natuurkundige en uitvinder William Bradford Shockley (1910-1989) was met John Bardeen en Walter Brattain de mede-uitvinder van de transistor. De drie wetenschappers ontvingen voor hun gezamenlijke uitvinding in 1956 de Nobelprijs voor de Natuurkunde. Shockley is geboren in Londen. Zijn ouders waren Amerikaans. In 1913 keerde de familie terug naar de Verenigde Staten en vestigde zich in de plaats Palo Alto in Californië.

Voor de uitvinding van de transistor werd in 1956 de Nobelprijs verleend.

Hij studeerde aan het California Institute of Technology en behaalde in 1932 zijn bachelor (B.Sc.). Aan het MIT studeerde hij vastestoffysica en ontving in 1936 zijn Ph.D. In hetzelfde jaar ging hij werken in het Bell Telephone Laboratories in een onderzoeksgroep. In 1945 leidde hij de halfgeleidergroep en de deelnemers aan deze groep deden onderzoek naar halfgeleiders, de specifieke eigenschappen en het praktische gebruik ervan. In 1945 leidde hij de halfgeleidergroep en de deelnemers aan deze groep deden onderzoek naar halfgeleiders, de specifieke eigenschappen en het praktische gebruik ervan.

Hun onderzoek bracht de ontdekking van een transistoreffect in hun proefopstellingen. Na flinke teleurstellingen in de resultaten van hun grote inspanningen en telkens nieuwe pogingen om hun halfgeleidermateriaal geheel te doorgronden lukte het Bardeen en Brattain net voor de kerst van 1947 om de eerste officieel werkende puntcontacttransistor te demonstreren. Shockley was vroegtijdig met kerstvakantie gegaan en was na het horen van dit succes ontstemd over het feit dat hij vooraf niet was geïnformeerd over de komende doorbraak in de zoektocht.