Zet een 3D-anaglyfenbril op en geniet van de 3D-illusies

De wereld van het driedimensionale beeld op het platte vlak kreeg inhoud en betekenis na de presentatie van getekende en gemonteerde nagenoeg identieke beelden op het linker en rechter plaatje in de speciaal daarvoor ontworpen stereoscoop van uitvinder Charles Wheatstone (1802-1875) in 1838. Hij noemde zijn kijkapparaat de spiegelstereoscoop en zijn twee plaatjes stereobeeldparen. Al snel kwamen er na de presentatie van de fotografie in 1839 aanvullende 3D-beeldtechnieken beschikbaar op de markt, zoals die van de anaglyfenbeeldtechniek.

3D-anaglyfenbeeldtechniek als bron van vermaak.

Bij de anaglyfbeeldmethode liggen de getekende of gefotograveerde stereoscopische beelden iets verschoven op elkaar en zijn uitgevoerd in een rood beeld voor het linker oog en een groen beeld (toen alles begon in de 19e eeuw) voor het rechter oog. Door het “dubbele” beeld met een speciale bril (de anaglyfenbril) te bekijken ontstaat de visuele beeldillusie van een 3D-dieptebeeld.

De 3D-anaglyfenbeeldtechniek is nog altijd een bron voor speels visueel vermaak om op eenvoudige wijze in boeken, brochures en op kaarten kijkers te vermaken met driedimensionale beelden op het platte vlak. Anaglyfenbeelden kunnen geprojecteerd worden als stilstaande of bewegende beelden. Telkens is het gebruik van een anaglyfenbril noodzakelijk voor het ervaren van verrassende 3D-plaatjes. Tijdens een busreis naar het Engelse Bournemouth, Christchurch, Poole, in de omgeving van deze steden en naar het eiland Wight kochten wij boekjes met anaglyfenplaatjes met dinosauriërs en haaien. De dieren verschijnen in 3dimensies met de 3D-bril op. Het boek Animals bevat plaatjes, die met speciale filters worden bekeken.